อารัมภบท
“มนุษย์ตัวจ้อยร่อยเอ๋ย
เจ้าช่างกล้ามากที่มาเหยียบถึงบ้านของข้า ต้องการอะไรกันแน่
ชีวิตที่เป็นเป็นนิรันดร์หรือความตาย?” เสียงทุ้มเย็นยะเยือกดังขึ้นท่ามกลางปราสาทใหญ่ที่แสนน่ากลัว
ร่างสูงใบหน้าคมเข้มดูดุดัน ถึงขั้นหล่อเหลา
ผมสีดำยาวในชุดคลุมสีดำที่นั่งไขว้ห้างอยู่บนบัลลังก์ฉีกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นร่างในชุดคลุมสีเทาสวมฮู้ตปิดบังใบหน้าที่ยากจะระบุเพศได้กำลังยืนมองตนเองอยู่เบื้องหน้า
ซึ่งดูสั่นราวกับกลัวตนเฉกเช่นเดียวกับมนุษย์ทั่วไปที่เคยมาหาถึงที่ “ว่ายังไงล่ะ จะตอบคำถามข้าได้รึยัง”
อีกฝ่ายไม่ตอบกลับยืนตัวสั่นอยู่เหมือนเดิม
หึ คงจะกลัวจนพูดไม่ออกล่ะสิ
เขานึกขำที่ได้เห็นฉากเดิมๆ
เพราะมนุษย์ที่หลงเข้ามาล้วนมีกริยาแบบนี้กันทุกคน
ซึ่งมันน่าเบื่อสำหรับเขาไม่ใช่น้อย แต่ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยปากถามร่างบางอีกครั้ง
น้ำเสียงหวานคล้ายผู้หญิงก็ดังขึ้นแทรกเสียก่อน
“ผมไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น”
“ห๊ะ?! ว่ายังไงนะ”
“ทั้งอมตะทั้งความตายที่คุณเสนอมานั้น...”
คราวนี้เขาถึงกับวางขาที่เคยไขว้ห้างลงก่อนจะยืดตัวหลังตรงเพื่อฟังที่อีกฝ่ายพูดอีกครั้ง
“...ผมไม่ต้องการ มันเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคิดอยู่ในหัวมาก่อน”
“แล้วเจ้าต้องการอะไรล่ะเจ้ามนุษย์ เงินทอง
อำนาจ หรือผู้หญิง?
แต่ขอบอกไว้ก่อนนะข้าไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะเสกให้เจ้าได้สิ่งที่ต้องการ
เพราะข้าคือราชาแวมไพรผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนปีศาจแห่งนี้ ก่อนจะตอบคำถามของข้า
ช่วยคิดดูให้ดีเพราะไม่แน่ว่าข้าอาจจะให้รางวัลพิเศษกับเจ้าเป็นการตอบแทนที่ทำให้ข้าหายเบื่อได้” เขาพูดพลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินลงบันไดมาหามนุษย์ตัวจิ๋วที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
ก่อนจะหยุดเดินโดยยืนทิ้งห่างช่วงซักสองสามก้าวเห็นจะได้
ส่วนอีกฝ่ายเมื่อได้ยินที่เขาพูดแล้ว
กลับหยุดตัวสั่นลงก่อนจะยกแขนตัวเองขึ้นปัดฮู้ตออก
แลเห็นใบหน้าหวานขาวเนียนอมชมพูคล้ายผู้หญิงจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตามุ่งมั่นจนแม้กระทั่งเขาเห็นแล้วยังอดชื่นชมเสียมิได้
ไม่เลวเหมือนกันนี่…
แต่แล้วความคิดของเขามีอันต้องเก็บเข้ากรุ
เนื่องจากคำตอบที่อีกฝ่ายตอบกลับมา ทำเอาเขาถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
“สิ่งที่ผมต้องการนั้นก็คือคุณ
กรุณามาเป็นผัวของผมเถอะนะครับคุณราชาแวมไพรที่รัก!”
ปล.เรื่องนี้ยังไม่บอกว่าจะเขียนต่ออีกเมื่อไหร่
(ไม่รับปากว่าจะเขียนนะคะ) เป็นพล็อตที่ไรท์เตอร์คิดขึ้นมาได้
กลัวจะลืมก็เลยลงไว้ก่อนกันหายนะ อิอิ (กันลืมด้วยแหละ) แต่อะไรก็ไม่แน่
รอนิยายอื่นๆให้จบไปหมดก่อนนะจ้ะ (อาจจะเขียนหรือไม่เขียนก็ได้) อ้อ
บอกไว้ก่อนนะว่าตัวละครที่มาใช้ ก็เอามาจากเรื่องโซตัสทวินนี่แหละค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น